علی محمد مؤدب/

در برابر مسئله‌ای یا کسی که کار گروهی را تخریب می‌کند چه باید کرد؟ نخستین قدم طبیعتاً صبر است و حوصله. ‌آدم نباید بی تاب و خسته شود یا از کوره در برود. ولی طبعاً کوره داغ است و جگر آدم را می‌سوزاند؛ پس مسکن و درمانی لازم است که بتوانید از کوره در نروید. دعا و نماز در مذهب ما کمک بسیار خوبی است برای اینکه بتوانید این طور چیزها را تحمل کنید. پس از این نوبت به درد دل و مشاوره با آدم‌های امین و صاحبنظر می‌رسد. مشورت منظرهای جدیدی را می‌گشاید که آدم ممکن است هیچ وقت به تنهایی به آن منظرها نرسد. اینکه با چه نوع آدم‌هایی باید مشورت کرد بسته به هر مشکلی فرق می‌کند، اما حتماً مشورت با دو نوع آدم بسیار کارگشا خواهد بود؛ یکی مشورت با کسانی که در کاری که به مشکل خورده است به طور جدی درگیرند و دوم مشورت با کسانی که هیچ درگیری‌ای با فعالیت مورد نظر ندارند. آدم‌هایی که درگیر کارند وجوه مختلف کار را بنا به تجربه از همان فعالیت دیده‌اند و می‌توانند مشورت‌هایی کاربردی از درون گروه بدهند. آدم‌های مختلف درگیر کار، آگاهی‌های منحصر به فردی از ابعاد یک فعالیت دارند که هیچ کس دیگری ندارد و به کار آدم تصمیم گیرنده می‌آید. اما جالب‌تر از این، مشورت با آدم‌هایی است که هیچ درگیری‌ای در فعالیت مورد نظر ندارند. بسیار دیده‌ام که مشورت با این سنخ آدم‌ها دست کم به همان اندازه کارآمد و مفید است و در بسیاری از موارد، بصیرت‌هایی به آدم می‌دهد که هیچ وقت از مشورت با آدم‌های درگیر کار حاصل نمی‌شود. آدمی که درگیر جزئیات کار نیست، به کلیت کار و موقعیت کار روی جغرافیایی وسیع‌تر می‌اندیشد و به این خاطر، می‌تواند مشورت‌های راهبردی تری بدهد. آدم‌های درگیر فعالیت، غرق در جزئیات هستند، ولی کسی که از بیرون نگاه می‌کند تاریخ و جغرافیای فعالیت مورد نظر را می‌بیند و مشورت او همیشه کارآمد خواهد بود. این نوع مشاوران کمک می‌کنند که در جزئیات غرق نشویم و ارزش‌های راهبردی کار خودمان را دست کم نگیریم.

همیشه در مشورت، با هر دو نوع آدم‌ها باید مشورت کرد. غیر از این دو گروه، حتی آدم‌هایی که به طور کلی حوزه فعالیت‌هایشان حوزه دیگری است هم برای مشورت گزینه‌های بسیار خوبی هستند. مثلاً شما در یک کار انتشاراتی اگر با یک لباس فروش موفق مشورت کنید، بی شک به اطلاعات بسیار خوبی درباره شیوه‌های کار و همکاری و راه حل‌های در دسترس خواهید رسید.